Bu düşünce, tedavi yaklaşımlarımızın temelini oluşturmaktadır.
1993 yılından beri savunduğum bu düşünce gerek bilimsel, gerek dinsel, gerekse düşünce tarihi açısından halen, gelen ve gelebilecek hemen her soruya cevaplar bularak, yaşamaktadır.
İslam'da her bebek iyi doğar, Hristiyanlıkta tanrının egemenliğine girmek için, bir çocuk gibi olmak gerektiğini belirtir, Tevrat'ta Tanrı her şeyi altı günde yaratmış ve yarattıklarına bakıp "Güzel Oldu" demiştir.
Bilimsel açıdan ise, zeka, yetenek hatta iyi olma halinin bile genetik olduğunu iddia edenler varsa da, bunun hangi gen tarafından belirlendiği gösterilememiştir. Dolayısıyla bu iddia bilimsel değildir.
Bebekler iyi, zeki ve yetenekli olarak doğar. Ve her şeyden etkilenirler. Bu her şey o ortamın kültürüdür. Bebekler ve çocuklar anlaşılamadığında, onlara hitabetimiz ve çözümlerimiz yanlış olmaktadır. Doğal olan bir yapıya, şehirleşme ve medeniyet uğruna doğasından yabancılaşan erişkinlerin bebeklere ve çocuklara çözümleri, çözüm değil aksine sıkıntı verebilmektedir. Böylece Allah'ın verdiği doğal seyrinde büyümeleri gerçekleşememekte hatta ve hatta zedelenmelerine bile neden olabilmektedir.
İşte bu zedelenmiş çocuklara bakarak, çocukların davranışlarını rahatsızlık, araz, norm dışı, eksiklik, yanlışlık... olarak değerlendiriyoruz. Hatta psikanaliz, din ve bilim bu zedelenmiş çocuklara bakarak hüküm vermektedirler ve sonuçlarını da kötü olarak belirler. Oysa onları zedeleyenler bizleriz. İlaçta bizdedir.
Amacımız, her ne durumda olursak olalım, içimizdeki iyiliği uyandırmaktır, üzerindeki tozları kaldırmaktır.